Body Positivity – een woord dat je tegenwoordig best vaak hoort. Het is de afgelopen jaren een belangrijke beweging op sociale media geworden. 3,9 miljoen berichten op Instagram zijn voorzien van #bodypositivity en maar liefst 11,7 miljoen van #bodypositive. Het is zelfs een term die niet of nauwelijks vertaald wordt naar het Nederlands, omdat de Instagramwereld Engelse begrippen eigen heeft gemaakt.
Als ik online zoek op het begrip ‘body positivity’ stuit ik meteen op Bureau Body Positivity. “Bestrijdt de epidemie van lichaamsontevredenheid met body positivity, lichaamsrespect, diversiteit en Health At Every Size®.”, aldus de slogan op de website van dit bureau. Ook duikt de naam Megan Jayne Crabbe, ook wel @bodyposipanda op Instagram, een aantal keer op. Crabbe overleefde anorexia en besloot hierna mensen te inspireren met haar lichaamspositieve veranderingen. Ze schreef het boek Body Positive Power en is met 1,2 miljoen volgers op Instagram en 25,8K abonnees op Youtube een serieuze Body Positivity influencer.
Van de Volkskrant en RTL Nieuws, tot de Linda en de ELLE, er zijn verschillende
artikelen geschreven over dit onderwerp. Dit is dus een beweging waar genoeg leesvoer over te vinden is en dus genoeg over te leren valt. Maar waarom schrijf ik dit artikel? Wat betekent body positivity nu voor mij en hoe heeft het mijn leven beïnvloed en veranderd?
Dertien jaar geleden begon ik als dertienjarig meisje aan mijn carrière in de modellen industrie. Ik werkte gedurende de weekenden, schoolvakanties en kreeg af en toe een dagje vrij van school om te werken, mits mijn cijfers goed waren. Ik liet mij vertellen dat ik te ‘vol’ was voor dit werk en dat mijn ‘puppy vet’ eraf getraind moest worden. Wie in de modellen industrie aan de bak wilde, moest aan bepaalde maten voldoen en jammer voor mij, ik moest ruim vijftien centimeter op mijn heupen verliezen.
Samen met personal trainers, gespecialiseerd in het begeleiden van modellen bij het afvallen, ging ik aan de slag. Maar dit ging niet zonder pijn of moeite en ik voelde mij alles behalve een #fitgirl. Ik verslond maar al te graag dat broodje kroket in de middagpauze op de middelbare school en ik had op die leeftijd weinig tot geen zin om naar de sportschool te gaan. Zo heb ik eens tegen de directeur van mijn modellenbureau tijdens een gesprek met mijn ouders erbij gezegd “Weet je wel hoe ver de sportschool fietsen is hier vandaan?! Vijftien minuten heen! En ook weer vijftien minuten terug! Daar heb ik geen zin in hoor!” Dit werd mij natuurlijk niet in dank afgenomen.
Het afvallen ging erg moeizaam en alles behalve snel. Ik schommelde enorm in gewicht en behaalde mijn doelen negen van de tien keer niet. Ik was bang voor de momenten waarop mijn maten werden opgemeten bij de modellenbureaus. Soms verzon ik een smoesje om zo’n afspraak te verzetten, omdat ik de stress op dat moment niet aan kon. Na vele sportschool en dokters bezoeken, het volgen van talloze diëten en veel pieken en dalen in mijn geluk en gezondheid, gaf mijn lichaam op.
Een lekkende darmwand, pfeiffer en té lage mentale weerbaarheid was het resultaat en dus was het tijd om het roer zo snel mogelijk om te gooien. Ik zocht medische en psychische hulp en schakelde een personal trainer, die los staat van de modellenwereld, in. En voor het eerst besefte ik mij dat ik mijn geluk en gezondheid al die tijd op het spel had gezet, ondanks dat ik mezelf had beloofd dit nooit voor een baan te doen.
Maar toen kwam het volgende; wat gaat er met mijn carrière gebeuren? Mijn modellenbureau in London, waar ik veel voor gewerkt had de afgelopen tijd, verwijderde mij uit hun bestand, toen zij hoorde dat ik aangekomen was. Ik had inmiddels kledingmaat 36/38 en kon dus niet meer door op de oude toer. “Plus size is helemaal in op het moment, word plus size model!” Mijn lijf was gewend zichzelf uit te hongeren en ontzettend vaak te sporten, als ik aan de maten van de plus size industrie wilde voldoen moest mijn lijf wennen aan teveel eten en niet sporten. Dit was voor mij geen optie. En toen benaderde een ander modellenbureau uit Londen mij. Milk Model Management “a full service agency managing Women, Men, New Faces, Curve, Digital Influencers and Artists”. Mijn maten waren niet het belangrijkste, mijn persoonlijkheid en uitstraling was waar zij naar keken. Sindsdien representeren zij mij met mijn maat 38/40 op hun ‘Curve’ afdeling en ben ik ‘In Between’ of ‘Curvy’ model. En gelukkig kon ik ook bij mijn moeder bureau, Ulla Models Amsterdam, blijven werken.
Het was enorm wennen voor mij dat ik nu zelf kon bepalen wat ik nodig had om een gezond en gelukkig leven te kunnen leiden en daarbij als model te werken. Ondanks dat het nu misschien lijkt alsof mijn hele reis binnen de modellen industrie alleen maar negatief uitgepakt voor mij heeft, dat is niet zo. Ik ben dankbaar voor alles wat het modellenwerk mij gebracht heeft, ook de negatieve ervaringen. En om ervoor te zorgen dat de negatieve ervaringen niet voor niks gebeurd zijn, probeer ik deze lessen nu te gebruiken om een nieuwe weg in te slaan. Ik ben zelfs een liefde voor sport en voeding gaan ontwikkelen, iets wat voor mij eerder niet denkbaar was, vijftien minuten naar de sportschool fietsen was al teveel toch?! Vanuit deze liefde zijn mijn partner, de eerder genoemde personal trainer die buiten de modellenwereld om werkt (ja ja de hele reis heeft mij zelfs liefde opgeleverd!), en ik bezig met het opstarten van een eigen bedrijf, genaamd Inside Out. Inside Out is gericht op het motiveren, inspireren en begeleiden van mensen op het gebied van voeding, sport en het algehele welzijn daarbij. Vergeet obsessief sporten en
diëten, wij geloven dat een balans vinden die bij jou past een ultiem gezond en gelukkig leven oplevert.
Ook probeer ik vanuit mijn behoefte om anderen te helpen en de ervaring die ik heb, mijn steentje bij te dragen aan een betere modellen branche. Ik probeer modellen te begeleiden en helpen door middel van de Model Support sessies en meer bekendheid voor de Pledge te creëren. Eén van mijn doelen als ambassadrice is om de ‘labels’ die aan modellen hun figuren
worden gehangen, zoals ‘curvy’ of ‘square size’, te laten verdwijnen. Vandaar dat ik maar al te graag een blog over het onderwerp Body Positivity wilde schrijven. Ik hoop hiermee een begin te hebben gemaakt om mijn doelen als ambassadrice van de Pledge te kunnen realiseren.
A real (wo)manHAS CURVES
IS SKINNYHAS MUSCLES
is whatever the hell (s)he wants to be.
Amanda Westenberg – @amandawestenberg @myinsideout_nl
